در این متن هشت توصیه مالی اقتصادی برای دانشجویان قرن جدید داریم! دانشجویانی که دوره ای متفاوت را تجربه می کنند!
1. شما و پدرتان
به دلایل مختلف، مثل شرایط زیرساختهای کشور، تحولات سیاسی و هزار و یک عامل ریز و درشت دیگر، زندگی شما دانشجوی عزیز سخت‌تر از پدرانتان خواهد بود.
رشد مالی برای شما مسیری دشوارتر است. ممکن است با یک لغزش در مسیر، خرید خانه برایتان تبدیل به رویایی دست نیافتنی شود.
پس به دنبال سواد مالی باش و هرگز گول وعده های ثروت راحت و سریع را نخور.
2. بی سوادی اگر…
بیایید تعارفات معمول و پیام‌های انگیزشی را لحظه‌ای کنار بگذاریم و حقیقت قرن 21 را ببینیم:
دانشجوی گرامی شما بدون دانستن زبان انگلیسی بی‌سواد محسوب می‌شوید.!
فرقی هم نمی‌کند رئیس جمهور یک کشور باشید یا یک پرستار در شهری کوچک. اگر می‌خواهید رشد کنید، باید سر از کار دنیا در بیاورید و برای فهم دنیا، نیاز به خواندن منابع دست اول دارید.
پس بهانه را کنار بگذار و یکی و دو سال وقت برای زبــــان خواندن بگذار.
3. پس انداز به سبک مادربزرگ عصمت!
پس انداز به روش مادر بزرگ عصمت، مرده است!
گذشت آن زمانی که مادربزرگان با خرید النگو و نگه داشتن پول زیر فرش، کم کم پول جمع می‌کردند و دختر و پسر عروس و داماد می‌کردند و خانه و ماشین می‌خریدند.
پس باید یک الگوی مناسب برای پس‌انداز و سرمایه‌گذاری داشته باشی.
4- دشمنی در جیب شما
شبکه های اجتماعی را برای لذت بردن و جفت یابی شما دانشجوی عزیز نساخته‌اند. این شبکه ها وقت ما را می‌گیرند، می‌فروشند و از حضور ما پول در می‌آورند.
اگر نمی‌دانی موقع استفاده از اینستاگرام و تلگرام و … چه هدف بلندمدتی را دنبال می‌کنی، قربانی سیستم سرمایه‌داری هستی که زمان تو را تبدیل به ثروت دیگری می‌کند.
پس بدان که این ابزارها برای تبدیل تو به درآمد دیگران طراحی شده اند.
5. دولتی که رویا می بیند
دولت قرار است حقوق شما را زیاد کند؟
دولت قرار است شما را استخدام کند؟
دولت قرار است چیزی را ارزان کند؟
بعد از چند دهه زندگی در ایران، اگر هنوز نمیدانید دولت گرفتاری‌های مهمتری از رسیدگی به وضع من و شما دارد، کلاهتان پس معرکه است.
پس باید اصول اولیه اقتصاد را بیاموزی و از تاریخ درس بگیری.
6. پدر و مادرت
دانشجویان عزیز جمعیت کشور رو به پیری است و فرزندآوری کاهش یافته.
اگر تعداد عمو و دایی و خاله و عمه‌ها را با تعداد برادر و خواهر خودتان مقایسه کنید، می‌بینید که وقتی 20 سال بعد پدر و مادرتان توانایی کار کردن نداشته باشند، حقوق بازنشستگی کفاف زندگیشان را ندهد، در وضعیت بسیار سختی قرار خواهید گرفت.
پس برای یک کشور پیر با زیرساختهای کاملا ناکافی از الان خود را آماده کن.
7. دانشگاه، شاید عنصری نامطلوب!
چین 1.4 میلیارد نفر جمعیت دارد و 2310 دانشگاه.
ایران 85 میلیون نفر جمعیت دارد و 2569 دانشگاه.
پر از دانشجویان. کافی نیست؟
چین رشد اقتصادی دو رقمی دارد و نیاز به نیروی کار ماهر.
ایران رشد اقتصادی ندارد و فقط نیاز به دلال دارد!
پس دانشگاه برو، ولی فقط به آن اکتفا نکن. مهارتی بیاموز
8. جهانت را بزرگ کن
بحران جمعیت، بحران آب، بحران اعتماد به دولت و … هزار و یک ابربحران دیگر منتظرند که وارد میدان شوند و مشکلاتی بی انتها برای ما بسازند.
و بیا صادق باشیم، به نظر نمی رسد کسی به فکر حل این مسائل باشد.
پس در هر مهارتی که می‌آموزی، جهان‌روا بودن آن را در نظر داشته باش. یعنی مهارت‌هایی بیاموز که در صورت مهاجرت به کارت بیایند.
می توانی از این پست بگذری و توصیه‌های آن را فراموش کنی و 20 سال بعد، در دهه چهار تا ششم زندگی خود، حسرت روزهای گذشته را بخوری و کاری از تو ساخته نباشد.
یا می‌توانی راه دیگری را انتخاب کنی و با برنامه‌ریزی و جلوگیری از اتلاف وقت و انرژی خود، مسیر روشن‌تری را ترسیم کنی.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!